Τα μικροπλαστικά στο περιβάλλον και το πρόβλημα με τις λεπτές πλαστικές σακούλες μιας χρήσης.
Οι πλαστικές σακούλες δημιουργούνται και κατασκευάζονται από ορυκτά καύσιμα και καταλήγουν ως θανατηφόρα απόβλητα σε χώρους υγειονομικής ταφής και στον ωκεανό.
Τα πουλιά (μη μπορώντας συχνά να τα διαχωρίσουν), μπερδεύουν με φαγητό τα μικρά κομματάκια από τεμαχισμένες πλαστικές σακούλες, γεμίζοντας το στομάχι τους με τοξικά απομεινάρια. Για τις πεινασμένες θαλάσσιες χελώνες, είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει διάκριση μεταξύ μέδουσας και κομμάτια πλωτών πλαστικών τσαντών. Τα ψάρια τρώνε χιλιάδες τόνους πλαστικού ετησίως, μεταφέροντας την τροφική αλυσίδα σε μεγαλύτερα ψάρια και θαλάσσια θηλαστικά.
Είναι καλό για όλους μας να γνωρίζουμε έστω και επιγραμματικά, μερικά από τα σημαντικότερα αποτελέσματα της χρήσης της λεπτής πλαστικής σακούλας και την οικολογική καταστροφή που προκαλεί στο περιβάλλον:
- Κατά μέσο όρο, οι πλαστικές σακούλες για ψώνια χρησιμοποιούνται μόνο για 25 λεπτά της ώρας, αλλά χρειάζονται από 100 έως 500 χρόνια για την αποσύνθεση τους (ανάλογα με τον τύπο και το πάχος τους).
- Κάθε λεπτό που περνάει, χρησιμοποιούνται πάνω από ένα εκατομμύριο πλαστικές σακούλες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
- Ο μέσος Ευρωπαίος χρησιμοποιεί περίπου 500 πλαστικές σακούλες το χρόνο.
- Το 80% των θαλάσσιων απορριμμάτων είναι από διάφορα πλαστικά
- 3,4 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών σακουλών μεταφοράς παράγονται στην ΕΕ κάθε χρόνο. Αυτό αντιστοιχεί στο βάρος περισσότερων από δύο εκατομμυρίων αυτοκινήτων!
- 100 δισεκατομμύρια πλαστικές σακούλες, απαιτούν 12 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου για την κατασκευή τους!
- Σύμφωνα με τους οργανισμούς διαχείρισης απορριμμάτων, μόνο το 1% των πλαστικών τσαντών μιας χρήσης επιστρέφεται για ανακύκλωση. Αυτό σημαίνει ότι η μέση οικογένεια ανακυκλώνει μόνο 15 σακούλες το χρόνο. Οι υπόλοιπες καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή ως σκουπίδια.
- Σχεδόν το 80% της ρύπανσης των ωκεανών από πλαστικά, εισέρχεται στον ωκεανό από τη στεριά.
- Τουλάχιστον 267 διαφορετικά είδη ζώων και οργανισμών έχουν επηρεαστεί από την πλαστική ρύπανση στον ωκεανό.
- 100.000 θαλάσσια ζώα και ψάρια σκοτώνονται από πλαστικές σακούλες ετησίως. Μία στις τρεις θαλάσσιες χελώνες βρέθηκαν με πλαστικό στο στομάχι τους.
Τα μικροπλαστικά είναι μικρά σωματίδια με διάμετρο μικρότερη των πέντε χιλιοστών. Είτε χρησιμοποιούνται για ειδικούς σκοπούς σε διάφορα προϊόντα, είτε προέρχονται από τη διάσπαση μεγαλύτερων πλαστικών στο περιβάλλον. Εισέρχονται στο πεπτικό σύστημα του ανθρώπου και μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία, μεταξύ άλλων επιδρώντας στο ανοσοποιητικό σύστημα ή συμβάλλοντας στην μεταφορά τοξικών χημικών και παθογόνων μικροοργανισμών στο σώμα.
Η κατανάλωση τροφίμων που διατηρούνται σε πλαστικές συσκευασίες, καθώς επίσης νερού και αναψυκτικών από πλαστικά μπουκάλια, είναι βασική αιτία διείσδυσης των μικροπλαστικών στον ανθρώπινο οργανισμό από το στόμα.
Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών έχει αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1950 και συνεχίζει να αυξάνεται κάθε χρόνο. Χάρη στις πολλές πρακτικές χρήσεις τους, τα πλαστικά χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην καθημερινή ζωή, με συνέπεια οι άνθρωποι να εκτίθενται συνεχώς σε αυτά - το ίδιο και το περιβάλλον.
Ειδικότερα στη Μεσόγειο έχει εντοπιστεί η μεγαλύτερη ποσότητα μικροπλαστικών που έχει ποτέ καταγραφεί σε θαλάσσιο πυθμένα. Οι επιστήμονες βρήκαν ανησυχητικά μεγάλες ποσότητες μικροπλαστικών κοντά στην Ιταλία με τα υψηλότερα επίπεδα μικροπλαστικών που έχουν καταγραφεί ποτέ στον πυθμένα της θάλασσας
Η ρύπανση βρέθηκε σε ιζήματα που ανελκύθηκαν από τον πυθμένα της Μεσογείου, κοντά στην Ιταλία στο δυτικό τμήμα της χώρας. Η ανάλυση, με επικεφαλής ειδικούς από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, βρήκε έως 1,9 εκατομμύρια πλαστικά τεμάχια ανά τετραγωνικό μέτρο. Αυτά τα αντικείμενα πιθανότατα περιλάμβαναν ίνες από ρούχα και άλλα συνθετικά υφάσματα και μικροσκοπικά θραύσματα από μεγαλύτερα αντικείμενα που είχαν καταστραφεί με την πάροδο του χρόνου. Οι έρευνες οδήγησαν τους επιστήμονες να πιστέψουν ότι τα μικροπλαστικά (μικρότερα από 1 mm) συγκεντρώνονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες στον πυθμένα του ωκεανού από ισχυρά θαλάσσια ρεύματα. «Αυτά τα ρεύματα δημιουργούν αυτό που ονομάζονται παρασυρόμενα αποθέματα. Φανταστείτε κάτι σαν υποβρύχιους αμμόλοφους», εξήγησε ο Δρ Ian Kane, ο οποίος πρωτοστάτησε στη διεθνή ομάδα
«Μπορούν να έχουν μήκος δεκάδων χιλιομέτρων και ύψος εκατοντάδων μέτρων. Είναι από τις μεγαλύτερες συσσωρεύσεις ιζημάτων στη Γη. Δημιουργούνται κυρίως από πολύ λεπτή λάσπη, οπότε είναι λογικό να περιμένουμε να βρεθούν μικροπλαστικά μέσα τους», είπε το BBC.
Εκτιμάται ότι από 4 έως 12 εκατ. τόνοι πλαστικών απορριμμάτων εισέρχονται στους ωκεανούς κάθε χρόνο, κυρίως μέσω ποταμών. Οι περισσότερες έρευνες επικεντρώθηκαν στις μεγάλες συγκεντρώσεις που επιπλέουν ή ξεπλένονται με τις παλίρροιες στις ακτές.
Αλλά, αυτά είναι ορατά σκουπίδια που θεωρείται ότι αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% του όγκου των πλαστικών στη θάλασσα. Η ακριβής τοποθεσία του 99% είναι άγνωστη. Μερικά από αυτά σχεδόν σίγουρα καταναλώθηκαν από θαλάσσια πλάσματα, αλλά ίσως το πολύ μεγαλύτερο ποσοστό έχει κατακερματιστεί και απλά βυθίστηκε.
Η ομάδα του Δρ. Kane έχει ήδη δείξει ότι οι τάφροι των ωκεανών μπορούν να έχουν υψηλές συγκεντρώσεις μικροπλαστικών στα ιζήματά τους και πως τα σημεία αυτά είναι που συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες οι οποίες εγκλωβίζονται στη λάσπη. Πολλά άλλα μέρη του πλανήτη έχουν ισχυρά ρεύματα με κινητήρια δύναμη τις αλλαγές θερμοκρασίας και αλατότητας. Το ζήτημα που προκαλεί ανησυχία είναι ότι αυτά τα ρεύματα παρέχουν επίσης οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά στα θαλάσσια πλάσματα. Έτσι ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, τα μικροπλαστικά θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε σημεία βιοποικιλότητας, αυξάνοντας την πιθανότητα κατάποσης από ψάρια και άλλα ζώα.
Η καθηγήτρια Elda Miramontes από το Πανεπιστήμιο της Βρέμης της Γερμανίας, είναι συν-συγγραφέας στο επιστημονικό περιοδικό Science και περιγράφει το συμπέρασμά της από την ανακάλυψη της Μεσογείου.
Λέει ότι η ίδια προσπάθεια που γίνεται στη μάχη ενάντια στον κορωναϊό, πρέπει τώρα να γίνει και για τη μάστιγα της ρύπανσης από πλαστικά στον ωκεανό. «Όλοι προσπαθούμε να βελτιώσουμε την ασφάλειά μας και όλοι μένουμε στο σπίτι και αλλάζουμε τη ζωή μας - αλλάζοντας την επαγγελματική μας ζωή ή ακόμα και σταματώντας τη δουλειά», είπε στο BBC News. «Τα κάνουμε όλα αυτά ώστε οι άνθρωποι να μην επηρεάζονται από αυτήν την ασθένεια. Πρέπει να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο όταν προστατεύουμε τους ωκεανούς μας». - Πηγή: www.lifo.gr
